Касцёл Найсвяцейшай Тройцы
Гродзенская вобласць, Смаргонскі раён
Гiсторыя касцёла | Арган | Фотаздымкi
| 5/I/P невядомы майстар*, канец XIX ст. – пачатак XX ст. |
|
| I Manual (C-f’’’) [Gedakt] 8` [Hohlflet] 8` [Salicional] 8` [Octave] 4` |
Pedal (C-c’) [Subbas] 16` |
| I/P, Super I | |
| Механічная ігравая і рэгістравая трактура, кегельлада | |
| Самаробны матор на гарышчы касцёла, складчаты мех, механізм ручной калькацыі (карамысла) | |
* – верагодна, адзін з вучняў Фрыдрыха Вайссэнборна
У 1533 годзе заснаваны першы касцёл па фундацыі Осцікавічаў. У 1612 годзе ўзведзены наступны касцёл па фундацыі Крыштафа Комара. Але неўзабаве Кішкамі замест касцёла быў пабудаваны кальвінскі збор. Каб супрацьстаяць кальвінізму ў 1708 у сядзібе побач з касцёлам аселі езуіты, якія збудавалі ў 1728 годзе свой драўляны касцёл, у які падарыў арган літоўскі правінцыял Багушэвіч; а ўм1745 годзе імі адкрыта музычная бурса. Пад ціскам езуітаў кальвіністы пакінулі Жодзішкі, а са скасаваннем ордэна езуітаў у 1773 годзе сышлі і езуіты. У 820-я гады збор пераўтварылі ў касцёл. У 1902 годзе да яго былі прыбудаваны бакавыя капліцы. У Першую сусветную вайну немцы разабралі вежу касцёла. Наверх
У невялікім па колькасці рэгістраў аргане ўмЖодзішках рэалізаваны нехарактэрныя для тэрыторыі Беларусі арганабудаўнічыя прыёмы. Адзіныя арганы, якія маюць агульныя з ім рысы – гэта арганы Ф. Вайссэнборна. У той жа час гэты інструмент нельга лiчыць працай Ф. Вайссэнборна з-за некаторых нехарактэрных для яго дэталяў. У прыватнасці, важным ключом да пазнейшага ўстанаўлення яго аўтарства, з’яўляецца маркіроўка арганнай шафы і драўляных труб літарай «D.». Кансультацыі са складальнікамі каталога арганаў Латвіі Мікусам Дзеніцісам (Mikus Dzenītis) і Алвісам Мельбадзісам (Alvis Melbardis) пацвердзілі гіпотэзу, што, верагодна, гэты арган належыць аднаму змвучняў Фрыдрыха Вайссэнборна і паходзіць з тэррыторыі Інфляндыі і Курляндыі. На кафедры не захавалася ніводнага пазначэння назвы рэгістра.
Перад фасадам аргана змешчана барочная фігура Маці Божай Ларэтанскай, якая не належыць аўтару аргана і, верагодна, старэйшая за сам інструмент. Механізм адной з ручак на кафедры не захаваўся: магчыма гэта быў званок каліканту, які знаходзіўся на супацьлеглым баку ад арганіста.
